Vejatz lo contengut

manjar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin manducare.

Lengadocian : escotar « manjar »

Prononciacion

/manˈd͡ʒa/

Sillabas

man | jar

Vèrb

manjar

  1. Ingerir d'aliments solids o semi-solids.

Derivats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu manjar
Gerondiu manjant
Participi passat
singular plural
masculin manjat manjats
femenin manjada manjadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mangi
mange[N 1]
manjas manja manjam manjatz manjan
Imperfach manjavi manjavas manjava manjàvem manjàvetz manjavan
Preterit mangèri mangères mangèt mangèrem mangèretz mangèron
Futur manjarai manjaràs manjarà manjarem manjaretz manjaràn
Condicional manjariái manjariás manjariá manjariam manjariatz manjarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mange manges mange mangem mangetz mangen
Imperfach mangèssi mangèsses mangès
mangèsse
mangèssem mangèssetz mangèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu manja ! mangem ! manjatz !
Negatiu manges pas ! mangem pas ! mangetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
manjar manjars
[manˈd͡ʒa] [manˈd͡ʒas]

manjar masculin

  1. Aliment solid.

Traduccions