Occitan

Del neerlandés droog (« sec »), o de l'italian droga (« dragèa ») (benlèu del latin derogare, (seg.P. Guiraud).

lengadocian, gascon /dɾuˈɣa/

escotar « drogar »

provençau /dʀuˈga/

drò|ga

Vèrb

drogar

Tractar amb de drògas
(En particular) Donar una substéncia qu'agís sus la ment (psicotròp) o sul còrs.
(Par extension) Agir sus la ment, modificar, exacerbar o alterar la percepcion de la realitat.
(Figurat) Abrutir, far dependent.
(Pronominal) Consomar una dròga, aver l’abitud de'n consomar, èsser dependent d’un dròga.