estèla
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan
![]() |
Occitan 
Etimologia
- (Nom comun 1) Del latin vulgar *astella, en latin classic assula, formacion belèu inflençada per stella.
- (Nom comun 2) Del latin stela, del grèc ancian στήλη (stêlê).
Prononciacion
[esˈtɛlo]
Lengadocian : escotar « estèla »
Nom comun 1
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
estèla | estèlas |
[esˈtɛlo] | [esˈtɛlos] |
estèla femenin
- Esclat de fusta.
- Faissòla.
Reviradas
Nom comun 2
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
estèla | estèlas |
[esˈtɛlo] | [esˈtɛlos] |
estèla femenin
- Monument funerari sovent bastit de pèira.