estrangolar

Occitan

Etimologia

Del latin d'origina grèga strangulāre.

Prononciacion

[estraŋgu'la]

Sillabas

es | tran | go | lar (4)

Vèrb

estrangolar

1. Tuar qualqu'un en lo privant de respirar per compression de la garganta.

   Non. Pòdi pas estrangolar la miá mestressa que m'agacha. (Pau Gairaud, dins Lo vièlh estofegaire, vol. 3 Per las colonas de Tarn)

Sinonims

• escanar

Derivats

• estrangolador
• estrangolament
• estrangolaire

Traduccions

anglés: to strangle (en) basc: catalan: escanyar (ca) alemand: espanhòl: estrangular (es) esperanto: estonian: finlandés: francés: étrangler (fr)

indonesian: gaelic irlandés: italian: strangolare (it) norvegian: ongrés: polonés: portugués: romanés: sicilian: stranguliari (scn) ucraïnian: