garganta

Occitan

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[gaɾˈɣanto], /gaɾˈɣanto/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
garganta	gargantas
[gaɾˈɣanto]	[gaɾˈɣantos]

garganta femenin

1. Partida anteriora del còl de l'òme e dels animals.

Sinonims

• gargamèla

Derivats

• gargantuesc

Reviradas

alemand: Hals (de) masculin, Kehle (de) femenin anglés: throat (en) bielorús: горла (be) neutre catalan: gola (ca) chèc: hrdlo (cs) neutre danés: hals (da) eslovac: hrdlo (sk) neutre espanhòl: garganta (es) femenin estonian: kurk (et) finlandés: kurkku (fi)

francés: gorge (fr) femenin islandés: háls (is) italian: gola (it) femenin neerlandés: keel (nl) ongrés: torok (hu) polonés: gardło (pl) neutre portugués: garganta (pt) rus: горло (ru) neutre suedés: hals (sv) ucraïnian: горло (uk) neutre

Espanhòl

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[gaɾˈɣanta], /gaɾˈɣanta/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
garganta	gargantas
[gaɾˈɣanta]	[gaɾˈɣantas]

garganta femenin

1. Garganta.

Derivats

• atragantar