exuberant

Occitan

Etimologia

Del latin exuberans, exuberantis participi present du exuberare « abondar, desbordar ».

Prononciacion

lengadocian /et͡syβeˈɾant/, /et͡syβeˈɾant/

gascon /egzyβeˈɾant/, /egzyβeˈɾant/

escotar « exuberant »

peovençau /egzybeˈʀãⁿ/, /egzybeˈʀãⁿ/

Sillabas

ex|u|be|rant

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	exuberant	exuberants
	[et͡syβeˈɾant]	[et͡syβeˈɾants]
Femenin	exuberanta	exuberantas
	[et͡syβeˈɾanto̞]	[et͡syβeˈɾanto̞s]

exuberant

1. Que fa mòstra d'exuberància, al sens pròpri coma al figurat.
   • Una persona exuberanta.
   • La vegetacion exuberanta.

Sinonims

• expansiu
• suberabondós

Traduccions

alemand : üppig (de), strotzend (de) (figurat) anglés : exuberant (en), luxuriant (en) (botanica) basc : catalan : exuberant (ca)

espanhòl : exuberante (es) francés : exubérant (fr) italian : esuberante (it) portugués : exuberante (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin exuberans, exuberantis participi present du exuberare « abondar, desbordar ».

Prononciacion

/ɪɡˈzuːbəɹənt/, /ɪɡˈzuːbəɹənt/

Sillabas

ex|u|be|rant

Adjectiu

exuberant

1. exuberant ^(oc)

Catalan

Etimologia

Del latin exuberans, exuberantis participi present du exuberare « abondar, desbordar ».

Prononciacion

/əgzuβəˈɾan/, /əgzuβəˈɾan/

Sillabas

ex|u|be|rant

Adjectiu

exuberant

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	exuberant	exuberants
Femenin	exuberanta	exuberantes

1. exuberant ^(oc)