fabla
Aparença
Occitan
Etimologia
deu latin fābŭla « fabla, raconte ».
Prononciacion
/ˈfabblo/ , /'fablɔ/
Sillabas
fa | bla
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
fabla | fablas |
[ˈfabblo] | [ˈfabblos] |
fabla femenin
- Raconte relatiu a l'istòria de las religions, deus pòbles.
- Aquela fabla dau dieu tot-poderós, guida d'un pòble unic, s'establiguèt doncas per l'escritura devèrs -550 avans J. C. - (Pèire Pessemessa, Lo mistèri de la Santa Trinitat, 2007)
- Apològue, raconte brac, sovent allegoric, en vèrs o en pròsa, qui permet d'illustrar ua morala.
- Las fablas de Jean de La Fontaine, d'Esòp.
- Raconte mensongèr.
- Aqueste òmi que menteish e que'ns conta fablas.
Sinonims
Variantas dialectalas
- habla (gascon)
Derivats
Traduccions
Referéncias
- Dicod'Òc disponible sus www.locongrès.org