finaudèl

Occitan

Etimologia

Bastit a partir de fin -a amb lo sufix -aud- e lo diminutiu -èl.

Prononciacion

[finaw'δɛl] França (Bearn) - Lengadocian : escotar « finaudèl »

Sillabas

fi | nau | dèl (3)

Adjectiu

finaudèl masculin

1. Plan fin, delicat.

   Mas tot es pas aquí: sa trompa finaudèla

   S'embarra dins las flors, vesiadament churmèla

   E tot en churmelant, ne pompa un chuc gostós

   Ambròsi vertadièr, mèl regde saborós (Melquiòr Bartés, "Lo parpalhòl" dins Floretas de montanha)

2. Intelligent.

Traduccions

afrikaans: albanés: alemand: anglés: arabi: armèni: basc: breton: bulgar: catalan: chèc: danés: eslovac: eslovèn: espanhòl: astuto (es) [2] esperanto: estonian: finlandés: francés: délicat (fr), frêle (fr) [1]; rusé (fr), finaud (fr) [2]

galés: grèc: ido: indonesian: islandés: italian: leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: polonés: portugués: romanés: rus: suedés: turc: ucraïnian: wolof: