fins

Occitan

Etimologia

De fin amb un ancian -s adverbial.

Prononciacion

[fins], /fins/

Preposicion

fins

1. Marca una durada o una distància situada al delà d'un moment o d'un punt donat.

• Sèm en vacanças fins a Nadal.
• Partirèm en veitura fins a Tolosa.

Sinonims

• entrò
• dusca
• d'aquí a

Variantas dialectalas

• d'aicianta (lemosin)
• dinc (gascon)

Traduccions

alemand: bis (de) anglés: until (en) basc: arte (eu) catalan: fins (ca) espanhòl: hasta (es)

francés: jusqu'à (fr) italian: fino a (it) neerlandés: totdat (nl) portugués: até (pt) sicilian: nzinu a (scn) ucraïnian: доки (uk)

Forma d'adjectiu

fins

1. nasculin plural de fin

Forma de nom comun

fins

1. plural de fin

Catalan

Etimologia

De fi

Prononciacion

[fins], /fins/

Espanha (Barcelona) : escotar « fins »

Preposicion

fins

1. Marca una durada o una distància