forca

Una forca agricòla

Una forca de supliciat

Occitan

Etimologia

Del latin fŭrca.

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈfuɾko̞/, /ˈfuɾko̞/

provençau /ˈfuʀkə/, /ˈfuʀkə/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « forca »

Sillabas

for | ca (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
forca	forcas
[ˈfuɾko̞]	[ˈfuɾko̞s]

forca femenin

1. Instrument de tres puas emplegat pel trabalh agricòla.
2. Instrument de suplici consistuit de pals fixats al sòl amb un travèrsa en l'aire o en forma de 7 o de T sul qual òm penjava los condemnats a mòrt.
   1. (al plural, par extension, istòria) Forcas patibulàrias ont òm mostrava los còrs del penjats.

Variantas dialectalas

• forcha (lemosin), (vivaroaupenc)
• horca (gascon)

Derivats

• forcada
• forcadèl
• forcadèla
• forcadís
• forcadura
• forcareleta
• forcarut, -uda
• forcat
• forcon
• forquèla
• forqueta

Forma de vèrb

forca

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de forcar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu´afirmatiu de forcar

Catalan

Etimologia

Del latin fŭrca.

Prononciacion

oriental /ˈforkə/, /ˈforkə/, occidental /ˈfoɾka/, /ˈfoɾka/

Sillabas

for | ca (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
forca	forques

forca femenin

1. forca ^(oc)

Forma de vèrb

forca

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de forcar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu´afirmatiu de forcar

Italian

Etimologia

Del latin fŭrca.

Prononciacion

oriental [?]

Sillabas

for | ca (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
forca	forche

forca femenin

1. forca ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin fŭrca.

Prononciacion

Portugal /ˈfoɾkɐ/, /ˈfoɾkɐ/

Brasil /ˈfohkɐ/, /ˈfohkɐ/, /ˈfoɾkə/, /ˈfoɾkə/

Sillabas

for | ca (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
forca	forcas

forca femenin

1. forca ^(oc)

Forma de vèrb

forca

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de forcar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu´afirmatiu de forcar