iena

Veire tanben : ièna

Occitan

Etimologia

Dau latin hyaena, empruntat au grèc ancian ὕαινα (hýaina).

Prononciacion

/ˈjeno/, /ˈjeno/

Nom comun

Declinason
Dialècte : provençau
Singular	Plural
iena	ienas
[ˈjeno]

iena femenin (provençau) (lemosin)

1. Mamifèr carnivòr d'Asia e d'Africa.

Variantas dialectalas

• ièna (gascon), (lengadocian)

Traduccions

afrikaans: hiëna (af) alemand: Hyäne (de) femenin anglés: hyena (en) basc: hiena (eu) beli: jëtëyï (blm) cerma: maamuŋo (cme) dajo: borne (djc) espanhòl: hiena (es) femenin francés: hyène (fr) femenin gaahmg: kaw (tbi) italian: iena (it) haussà: kura (ha) femenin

kwangali: simbungu (kwn) kwanyama: embungu (kj) me'en: wuu (mym) mondari: ŋäüŋ (mqu) ndau: bongo (ndc) sotho: lefiritshwana (st) sotho del nòrd: phiri (nso) tadaksahak: arcíni (dsq) tswana: phiri (tn) wali: ‘gbonggbori (wlx) zolo: impisi (zu)

Referéncias

• https://www.locongres.org

Italian

Etimologia

Del latin hyaena, empruntat al grèc ancian ὕαινα (hýaina).

Prononciacion

/ˈjɛna/, /ˈjɛna/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
iena	iene
[ˈjɛna]	[ˈjɛne]

iena femenin

1. Ièna.
2. Persona crudèla e sornaruda.

Referéncias

• http://www.treccani.it/vocabolario/iena/