insistir

Occitan

Etimologia

Del latin insistere derivat de sistere amb lo prefixe in-.

Prononciacion

[in.sis'tiɾ], /in.sis'tiɾ/

in | sis | tir (3)

Vèrb

insistir

1. Emparar quicòm, i butar bravament.
2. (Per extension) Far instància, contunhar a demandar, a voler quicòm.

Traduccions

alemand: insistieren (de) anglés: insist (en) arabi: تصر (ar) catalan: insistir (ca) chinés: 坚持 (zh) espanhòl: insistir (es) francés: insister (fr)

grèc: επιμένω (el) italian: insistere (it) neerlandés: aandringen (nl) portugués: insistir (pt) polonés: romanés: insista (ro) rus: настоять (ru)

Catalan

Etimologia

Del latin insistere derivat de sistere amb lo prefixe in-.

Prononciacion

[in.sisˈti(ɾ)], /in.sisˈti(ɾ)/

in | sis | tir (3)

Vèrb

insistir

1. insistir

Espanhòl

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « insistir »

Etimologia

Del latin insistere derivat de sistere amb lo prefixe in-.

Prononciacion

[in.sisˈtiɾ], /in.sisˈtiɾ/

in | sis | tir (3)

Vèrb

insistir

1. insistir

Portugués

Etimologia

Del latin insistere derivat de sistere amb lo prefixe in-.

Prononciacion

[?]

in | sis | tir (3)

Vèrb

insistir

1. insistir