ira

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin ira.

Prononciacion

/ˈiɾo/

Sillabas

i | ra

Nom comun

Declinason
Singular Plural
ira iras
[ˈiɾo] [ˈiɾos]

ira femenin

  1. (literari) Emocion basica acompanhada d'una descarga del sistèma nerviós central, e sovent d'agressivitat .
    L'ira qu'a dins lo còr, cal, ara, que la domte - Lo romancero occitan, Prosper Estieu.

Sinonims

Traduccions

Espanhòl

Etimologia

Del latin īra, colèra.

Prononciacion

/ˈiɾa/

Sillabas

i | ra (2)

Nom comun

Traduccions

ira femenin

  1. colèra, ràbia.

Francés

Prononciacion

França (Vòges) : escotar « ira »

França (Sesseraç) : escotar « ira »

Prononciacion

/iʁa/

Forma de vèrb

ira

  1. Tresena persona del singular al futur de l'indicatiu de aller.

Italian

Prononciacion

Itàlia : escotar « ira »

Etimologia

Del latin īra, colèra.

Prononciacion

/ˈira/

Sillabas

i | ra (2)

Nom comun

Traduccions

ira femenin

  1. colèra, ràbia.