laurièr

Laurièr e sas flors

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *laurariu que desplacèt lo tipe ancian laurus servat dins los toponims coma Montlaur.

Prononciacion

[lawˈɾjɛ], /lawˈɾjɛ/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « laurièr »

Sillabas

lau | rièr (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
laurièr	laurièrs
[lawˈɾjɛ]	[lawˈɾjɛs]

laurièr masculin

1. Bot. Arbre (Laurus nobilis) de la familha de las Lauracèas, que mesura entre 2 e 6 mètres de naut e que sas fuèlhas vivaças se pòdon emplegar per la cosina.

Variantas dialectalas

• laurèr (gascon)

Reviradas

afrikaans: alemand: Lorbeer (de) anglés: laurel (en) basc: breton: bulgar: лавър (bg) catalan: llorer (ca), llor (ca) chèc: vavřín (cs) danés: espanhòl: laurel (es) esperanto: finlandés: francés: laurier (fr)

gaelic irlandés: gaelic escocés: grèc: δάφνη (el) islandés: italian: alloro (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: babér (hu) polonés: wawrzyn (pl) portugués: romanés: laur (ro), dafin (ro) sicilian: addàuru (scn) suedés: ucraïnian: лавр (uk)