mèstre

Veire tanben : mestre

Occitan

Etimologia

Del latin magister.

Prononciacion

[ˈmɛstɾe], /ˈmɛstɾe/

França (Bearn) : escotar « mèstre »

Sillabas

mès | tre (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	mèstre	mèstres
	[ˈmɛstɾe]	[ˈmɛstɾes]
Femenin	mèstra	mèstras
	[ˈmɛstɾo]	[ˈmɛstɾos]

mèstre masculin

1. Persona que contrarotla quicòm o qualqu'un.
2. (lengadocian) ensenhaire, professor.

Parents

• mestrejar
• mestrejaire
• mestresa
• mestressa
• mestritge

Traduccions

alemand: Meister (de) masculin anglés: master (en) catalan: mestre (ca) masculin

francés: maître (fr) masculin italian: maestro (it) masculin neerlandés: meester (nl)