ministre

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /miˈnistɾe/
França (Bearn) : escotar « ministre »
provençau /miˈnistʁe/

Sillabas

mi|nis|tre

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
ministre ministres
[miˈnistɾe] [miˈnistɾes]

ministre masculin, (femenin: ministra)

  1. (En particular) (Religion) Membre del clergat, coma lo pastor luterian.
  2. (En particular) Agent diplomatic representant lo governament près dels governaments estrangièrs que compòrtan non una embaissada, mas una legislacion.
  3. (Politica) Membre de primièr reng d’un governament.

Derivats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

oriental /miˈnis.tɾə/
occidental /miˈnis.tɾe/
Espanha (Barcelona) : escotar « ministre »

Sillabas

mi|nis|tre

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
ministre ministres

ministre masculin, (femenin: ministra)

  1. ministre (oc)

Francés

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi.nistʁ/
Soïssa (Lausana) : escotar « ministre »
França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « ministre »

Sillabas

mi|nistre

Nom comun

ministre masculin o femenin

  1. ministre (oc)

Italian

Prononciacion

/miˈnistre/

Sillabas

mi|nis|tre

Forma de nom comun

ministre femenin

  1. Plural de ministra.