miralh

Rebat dins un miralh

Occitan

Etimologia

Del latin mīracŭlum.

Prononciacion

[miˈɾal], /miˈɾal/, [miˈraʎ], /miˈraʎ/

França (Bearn) : escotar « miralh »

Sillabas

mi | ralh (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
miralh	miralhs
[miˈɾal]	[miˈɾals]

miralh masculin

1. Objècte que permís de veire son rebat, fach sovent de veire plaçat sus una susfàcia alissada metalica.

Derivats

miralhar miralhejar miralhet

miralhièr miralhòla

Traduccions

alemand: Spiegel (de) masculin anglés: mirror (en) armèni: հայելի (hy) basc: ispilu (eu) breton: melezour (br) bulgar: огледало (bg) neutre catalan: mirall (ca) masculin, espill (ca) masculin (valencian) chèc: zrcadlo (cs) neutre danés: spejl (da) neutre espanhòl: espejo (es) masculin esperanto: spegulo (eo) francés: miroir (fr) masculin, glace (fr) femenin

islandés: spegill (is) italian: specchio (it) masculin lituanian: veidrodis (lt) neerlandés: spiegel (nl) ongrés: tükör (hu) polonés: lustro (pl) portugués: espelho (pt) masculin romanés: oglindă (ro) femenin suedés: spegel (sv) turc: ayna (tr) ucraïnian: дзеркало (uk) neutre