misantròp
Occitan
Etimologia
Del grèc ancian μισάνθρωπος, misánthrôpοs, compausat de μισέω, miséô (« odiar ») e de ἄνθρωπος, anthropos (« Òme »).
Prononciacion
/mi.zan'tɾɔp/
mi | san | tròp (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| misantròp | misantròps |
| [mi.zan'tɾɔp] | [mi.zan'tɾɔps] |
misantròp (equivalent femenin misantròpa)
- Òme que pòt pas endurar los èssers umans.
- (En particular) Aqueste, qu'es de constunh malgraciós, tristum e que fugís las relacions amb los autres.