monte

Veire tanben : monté

Occitan

Prononciacion

/ˈmonte/, /ˈmonte/

Sillabas

mon|te

Forma de vèrb

monte

1. Purmèra persona deu singular au present deu subjontiu de montar.
2. Tresau persona deu singular au present deu subjontiu de montar.

Espanhòl

Etimologia

Deu latin mons, montis.

Prononciacion

/monte/, /monte/

Sillabas

mon|te

Sillabas

mon | te (2)

Nom comun

monte masculin

Traduccions

• mont ^(oc)
• montanha ^(oc) femenin

Derivats

• montaña
• montés

Francés

Prononciacion

/mɔ̃t/, /mɔ̃t/

Forma de vèrb

monte

1. Purmèra persona deu singular au present de l'indicatiu de monter.
2. Tresau persona deu singular au present de l'indicatiu de monter.
3. Purmèra persona deu singular au present deu subjontiu de monter.
4. Tresau persona deu singular au present deu subjontiu de monter.
5. Dusau persona deu singular a l'imperatiu present de monter.

Italian

Prononciacion

/ˈmonte/, /ˈmonte/

Forma de nom comun

monte

1. masculin plurau de monta

Portugués

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

monte

1. Purmèra persona deu singular au present deu subjontiu de montar.
2. Tresau persona deu singular au present deu subjontiu de montar.
3. Tresau persona deu singular a l'imperatiu present de montar.