mèstre

Veire tanben : mestre

Occitan

Etimologia

Del latin magister.

Prononciacion

/ˈmɛstɾe/, /ˈmɛstɾe/

França (Bearn) : escotar « mèstre »

Sillabas

mès | tre (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
mèstre	mèstres
[ˈmɛstɾe]	[ˈmɛstɾes]

mèstre masculin, (femenin: mèstra)

1. Persona que contrarotla quicòm o qualqu'un.
2. (lengadocian) ensenhaire, professor.

Parents

• mestrejar
• mestrejaire
• mestresa
• mestressa
• mestritge

Traduccions

alemand: Meister (de) masculin anglés: master (en) catalan: mestre (ca) masculin

francés: maître (fr) masculin italian: maestro (it) masculin neerlandés: meester (nl)