oxigèn

Occitan

Etimologia

Del francés oxygène que ven del grèc oxýs (acid) e génos (naissença).

Prononciacion

[utsi'(d)ʒɛn]

França (Bearn) : escotar « oxigèn »

Sillabas

o | xi | gèn (3)

Nom comun

oxigèn masculin

1. Quim. Gas e element quimic de simbòl O e de numèro atomic 8.

Derivats

• oxigenar

Reviradas

alemand: Sauerstoff (de) anglés: oxygen (en) neutre breton: oksigen (br) catalan: oxigen (ca) chèc: danés: espanhòl: oxígeno (es) esperanto: oksigeno (eo) estonian: francés: oxygène (fr)

grèc: οξυγόνο (el) islandés: súrefni (is) italian: ossigeno (it) neerlandés: ongrés: oxigén (hu) polonés: tlen (pl) portugués: oxigénio (pt), oxigênio (pt) romanés: oxigen (ro) neutre turc: oksijen (tr) ucraïnian: кисень (uk)