pagan

Occitan

Etimologia

Del latin pāgānus, de pāgus (« parçan, canton »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /paˈɣan/, /paˈɣan/

provençau /paˈgãⁿ/, /paˈgãⁿ/

França (Bearn) : escotar « pagan »

Sillabas

pa|gan

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	pagan	pagans
	[paˈɣan]	[paˈɣans]
Femenin	pagana	paganas
	[paˈɣano̞]	[paˈɣano̞s]

pagan

1. (Istòria, Religion) Qu'es relatiu al paganisme.
2. (Religion) Qu'adòra los dieus fals, las idòlas, dels vejaire dels crestians.
3. (Per extension, religion) Impiu, mescresent, atèu.

Derivats

• neopagan

Parents

• paganisme
• paganizar
  • paganizacion

Traduccions

alemand: heidnisch (de) anglés: pagan (en), heathen (en) basc: pagano (eu) catalan: pagà (ca)

espanhòl: pagano (es) francés: païen (fr) italian: pagano (it) portugués: pagão (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
pagan	pagans
[paˈɣan]	[paˈɣans]

pagan masculin, (femenin: pagana)

1. (Religion) Persona que practica un paganisme, mena de politeïsme.
2. (Istòria, Religion) Nom pejoratiu donat pels crestian a las personas que practicant las religions politeïstas de l'antiquitat.
3. (Per extension, religion) Lo qu'es impiu, mescresent, palhard.

Traduccions

alemand: Heiden (de) anglés: pagan (en), heathen (en) basc: pagano (eu) catalan: pagà (ca)

espanhòl: pagano (es) francés: païen (fr) italian: pagano (it) portugués: pagão (pt)

Forma de vèrb

pagan

1. Tresena persona del plural al present de pagar.

Anglés

Etimologia

Del latin pāgānus, de pāgus (« parçan, canton »).

Prononciacion

/ˈpeɪɡən/, /ˈpeɪɡən/

Sillabas

pa|gan

Nom comun e adjectiu

pagan

Declinason
Singular	Plural
pagan	pagans

1. pagan ^(en) / pagana ^(en)

Espanhòl

Prononciacion

/paˈɣan/, /paˈɣan/

Sillabas

pa|gan

Forma de vèrb

pagan

1. Tresena persona del plural al present de pagar.