pin

Veire tanben : piŋ, piŋ¹³

Un pin

Occitan

Etimologia

Del latin pīnus.

Prononciacion

[pi], /pi/

França (Bearn) : escotar « pin »

Sillabas

pin (1)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
pin	pins
[pi]	[pis]

pin masculin

1. Bot. Arbre del tipe Pinus plan caracteristic de la conca mediterranèa.
2. Fusta d'aqueste arbre.

Derivats

• pineda

Traduccions

alemand: Kiefer (de) masculin anglés: pine (en), pinewood (en) (2) bielorús: сасна (be) femenin bulgar: бор (bg) catalan: pi (ca) masculin còrs: pinu (co) masculin danés: fyr (da) espanhòl: pino (es) masculin esperanto: pino (eo) francés: pin (fr) masculin

friolan: pin (fur) masculin italian: pino (it) masculin lombard: pin (lmo) masculin neerlandés: pinjboom (nl) piemontés: pin (pms) masculin portugués: pinheiro (pt) masculin romanés: pin (ro) rus: сосна (ru) femenin turc: çam (tr) ucraïnian: сосна (uk) femenin