còrs

Veire tanben : cors

Occitan

Etimologia

• (nom 1) Del latin corpus
• (nom 2), (adj) De Corsega

Prononciacion

[kɔɾs], /kɔɾs/

França (Bearn) : escotar « còrs »

Sillabas

còrs

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
còrs	còrses
[ˈkɔɾs]	[ˈkɔɾses]

còrs masculin

1. Partida de matèria que forma un tot individual e distincte.
   • Tot còrs es de tres dimensions : longor, largor e prigondor.
2. Organisme de l’èsser uman, d’un animal o quin que siá èsser animat, vivent o mort.
3. (drech) La quita persona considerada per oposicion als bens, a las merças, etc.
   • Separacion de còrs.
4. (particular) Cadavre d'un uman.
5. (cristianisme) Carn simbolica del Crist.
   • Lo còrs e lo sang del Crist.
6. (matematicas) Anèl de l’ensemble dels elements non nuls formant un grop per la segonda lei de composicion intèrna.
7. Partida principala d’un objècte, son còr, son centre.
8. Consisténcia d'unes objèctes que son prims e flexibles.
   • Aquel perfamin, aquel papièr a pas de còrs.
9. Consisténcia de las causas liquidas que se fa calfar o espessir pel fuòc o autrament.
   • Aquel siròp es mal cuèch, manca de còrs.
10. Fòrça, vigor d'unes vins, d'unas liquors.
    • Un vin que ten de còrs.
11. (figurat) Societat, union de personas que vivon sota las meteissas leis, las meteissas costumas, las meteissas règlas.
    • L’Estat, la republica, lo reialme es un còrs politic.
    • La Glèisa es un còrs mistic.
12. (particular) Companhiá o comunautat particulara, dins l’Estat o dins la Glèisa.
    • Còrs legislatiu : las assembladas encargadas de far e de votar las leis.
    • Còrs diplomatic : Los ambaissadors e ministres acreditats près d’una poténcia estrangièra.
13. (militar) Còrs d’armada ; tropa importanta.
14. (militar) (particular) Regiment o tropa, al respècte d'aqueles que ne son partida.
15. Reünion, ensemble d'aqueles qu'apertenon a unas armas especialas.
    • Lo còrs de l’artilhariá, de l'engèni, de la gendarmeriá.
    • Lo còrs dels pompièrs, etc.
16. Còrpus, recuèlh, assemblatge de pèças, d'obratges de diferents autors, en un o mai tòmes.
17. (per extension) Còrs de doctrina, reünion de principis que forman un sistèma.
18. (estampariá) Talha dels caractèrs.

Variantas dialectalas

• còs (gascon)

Parents

• corporal
• corporatiu
• corporant
• incorporar

Reviradas

anglés: body (en), corps (en) (cadavre) catalan: cors (ca) còrs: corpu (co) espanhòl: cuerpo (es) francés: corps (fr)

galèc: italian: corpo (it) portugués: corpo (pt) romanés: corp (ro) sicilian:

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
còrs	còrses
[ˈkɔɾs]	[ˈkɔɾses]

còrs masculin (Femenizacion: còrsa)

1. Òme originàri de Corsega.
2. Ling Lenga originària de Corsega repartida en doas grandas variantas:

• Lo cismontan (cismuntanu o supranacciu) es el còrs del nòrd, amb una fòrta influéncia toscana (e sembla a l'italian).
• L'ultramontan (ultramuntanu o suttanacciu) es el còrs del sud, amb una fòrta influéncia sarda (e sembla al sicilian).

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	còrs	còrses
	[ˈkɔɾs]	[ˈkɔɾses]
Femenin	còrsa	còrsas
	[ˈkɔɾso̞]	[ˈkɔɾso̞s]

còrs

1. Al respècte de Corsega.

Reviradas

anglés: Corsican (en) catalan: cors (ca) còrs: corsu (co) espanhòl: corso (es) francés: Corse (fr) [1]; corse (fr) [2]

galèc: corso (gl) italian: corso (it) portugués: romanés: sicilian: corsu (scn)

Forma de nom comun

còrs masculin

1. Plural de còr.