polimèr
Occitan
Etimologia
- Del grèc ancian πολυμερής, polumerês « complèxe, que compòrta nombrosas partidas ».
Prononciacion
/puliˈmɛɾ/, provençau /puliˈmɛʀ/.
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | polimèr | polimèrs |
| [puliˈmɛɾ] | [puliˈmɛɾs] | |
| Femenin | polimèra | polimèras |
| [puliˈmɛɾo̞] | [puliˈmɛɾo̞s] | |
polimèr
- (quimia) Complèxe, comportant fòrca compausants.
Traduccions
|
|
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| polimèr | polimèrs |
| [puliˈmɛɾ] | [puliˈmɛɾs] |
polimèr masculin
- (biologia, quimia) Molecula constituida d'un grand nombre d'unitats estructuralas de basa, identicas o semblablas, ligadas lo long d'una cadena podent se desplegar de biais diferent dins l'espaci.
Traduccions
|
|