Occitan

(Adjectiu 1, Nom 1) Del latin privatus (« particular, pròpre, individual »).
(Adjectiu 2) Participi passat de privar, del latin privare (« isolar », « destriar », « afranquir »), de privus.

pri | vat (2)

Adjectiu 1

privat

Particular, sens caractèr public.
- Viure en persona privada.
Qu'es relatiu a un simple particular ; opausat a public, en parlant d’una causa.
- Cal sacrificar l’interès privat a l’interès public.
Quie concernís la vida privada.
Reservat a unes particulars ; qu'es pas public.
- Camin privat.
- Una reünion privada.

Declinason
Singular	Plural
privat	privats

privat masculin

Apartament particular.
Vida personala, intimitat.
(sociologia) Visa sociala particulara, de simple ciutadan, de simple particular, sens idèa d’intimitat mas en oposicion a la vida publica, politica, officiala.
Trabalhador independent e complissent una foncion normalament devolguda a l’Estat.
- Per elipsi un privat es un detectiva privat.
(Al Pural) Privats: airal que se fan los besonhs naturals.