prodiga
Occitan
Etimologia
- Del latin prodigus.
Prononciacion
/pɾuˈðiɣo̞/, provençau /pʀuˈdigo̞/
Sillabas
pro|di|ga
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| prodiga | prodigas |
| [pɾuˈðiɣo̞] | [pɾuˈðiɣo̞s] |
prodiga femenin, (equivalent masculin: prodig)
- Femna prodiga
Traduccions
|
|
Forma d'adjectiu
prodiga
- Femenin singular de prodig
Forma de vèrb
prodiga
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de prodigar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de prodigar
Catalan
Prononciacion
Forma de vèrb
prodiga
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de prodigar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de prodigar
Espanhòl
Prononciacion
Forma de vèrb
prodiga
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de prodigar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de prodigar
Italian
Etimologia
- Del latin prodigus.
Prononciacion
/'prodiga/
Sillabas
pro|di|ga
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| prodiga | prodighe |
| [prodiga] | [prodige] |
prodiga femenin, (equivalent masculin: prodigo)
- Femna prodiga
Forma de vèrb
prodiga
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de prodigare
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de prodigare
Portugués
Prononciacion
Forma de vèrb
prodiga