rosta

Occitan

Etimologia

Origina pas segura, sus una basa indoeuropèa, germanica o preromana *raust(io)- aspre, feròç; deroïr, desrocar.

Prononciacion

lengadocian /ˈrusto̞/, /ˈrusto̞/

França (Bearn) : escotar « rosta »

provençau /ˈʀustə/, /ˈʀustə/

Nom comun

rosta femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
rosta	rostas
[ˈrusto̞]	[ˈrusto̞s]

1. (Familiar) Tustada, castig corporal.

Variantas dialectalas

• ròstia (lengadocian)

Sinonims

• abarrotada (gascon)
• bastonejada (lengadocian)
• estrilhada (lengadocian, provençau)
• mandrilhada (gascon)
• matrucada (gascon)
• porrada (gascon)
• bastonada
• tabassada (lengadocian, provençau)
• tanada (lengadocian, provençau)
• trigossada (lengadocian, provençau)
• tustassada (lengadocian) / tustassal (lengadocian

Traduccions

alemand: Tracht (de), Prügel (de), Dresche (de), Niederlage (de) anglés: thrashing (en), beating (en) anglés: catalan: pallissa (ca), estomacada (ca)

espanhòl: paliza (es) francés: rouste (fr) italian: smutandata (it) portugués: surra (pt), sova (pt), tunda (pt), coça (pt)

Catalan

Etimologia

De rostir.

Prononciacion

Oriental: central /ˈrostə/, /ˈrostə/, balear /ˈrɔstə/, /ˈrɔstə/

Occidental: nord-occidental /ˈrɔsta/, /ˈrɔsta/, valencian /ˈrɔsta/, /ˈrɔsta/, /ˈrɔstɔ/, /ˈrɔstɔ/

Nom comun

rosta femenin

Declinason
Singular	Plural
rosta	rostes

1. Lesca de pan rostit.
2. Talh de lard rostit.

Forma d'adjectiu

rosta

1. Femenin singular de rost