sincèr

Veire tanben : sencer, séncer, sencèr, sence

Occitan

Etimologia

Del latin sincerus « sens taca, pur, non corromput, franc, leial » de sin, sens, e cera, originalament per qualificar una estatua « sens cera » per amagar los mancas d'escultura.

Prononciacion

lengadocian, gascon /sinˈsɛɾ/, /sinˈsɛɾ/

provencau /sinˈsɛʀ/, /sinˈsɛʀ/

escotar « sincèr »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	sincèr	sincèrs
	[sinˈsɛɾ]	[sinˈsɛɾs]
Femenin	sincèra	sincèras
	[sinˈsɛɾo̞]	[sinˈsɛɾo̞s]

sincèr

1. Qu'es franc, veridic, que ditz çò que pensa, çò que sentís de verai.
2. Qu'es pensat, sentit realament.
   • Una amistat sincèra.
   • Un repentiment sincèr.

Derivats

• sincèrament
• sinceritat

Traduccions

alemand: aufrichtig (de) anglés: sincere (en) basc: catalan: sincer (ca)

espanhòl: sincero (es) francés: sincère (fr) italian: sincero (it) portugués: sincero (pt)