trauc

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *traucum, benlèu manlevat al gallés.

Prononciacion

/tɾawk/, /tɾawk/

França (Bearn) : escotar « trauc »

Sillabas

trauc (1)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
trauc	traucs
[tɾawk]	[tɾawks]

trauc masculin

1. Orifici o cavitat dins un còs solid.

Derivats

• traucar
• trauquilhar

Traduccions

alemand: Loch (de) neutre anglés: hole (en) catalan: forat (ca) masculin espanhòl: agujero (es) masculin

francés: trou (fr) masculin galician: burato (gl) masculin italian: bucco (it) masculin ongrés: lyuk (hu) sicilian: purtusu (scn) masculin