velleïtat

Occitan

Etimologia

Del latin medieval velleitas, de velle (« voler »).

Prononciacion

/bellei'ta/, /bellei'ta/

Sillabas

ve | lle | i | tat (4)

Nom comun

velleitat masculin

1. Desir flac de far quicòm, esitant e ineficaç, e tanpauc d'un passatge a l'acte

Sinonims

• indecís
• trantalhant

Traduccions

anglés: velleity (en) catalan: vel·leïtat (ca) espanhòl: veleidad (es) francés: velléité (fr)

italian: velleità (it) neerlandés: weifelende houding (nl) zwakke wil (nl) aarzeling (nl) portugués: