vocatiu

Occitan

Etimologia

Del latin vocativus.

Prononciacion

[bukaˈtiw], /bukaˈtiw/

Sillabas

vo | ca | tiu

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vocatiu	vocatius
[bukaˈtiw]	[bukaˈtiws]

vocatiu masculin

1. Gram. Cas del nom qu'exprimís lo fach de s'adreçar a qualqu'un o a quicòm, dins las lengas a declinason.

Traduccions

alemand: Vokativ (de) masculin anglés: vocative (en) catalan: vocatiu (ca) masculin

francés: vocatif (fr) masculin rus: звательный падеж (ru) masculin