armonia

Occitan

Etimologia

Del latin harmonia (« armonia ») manlèu del grèc ancian ancian ἁρμονία (« union, agradament »).

Prononciacion

[aɾmu'niɔ], /aɾmu'niɔ/

ar | mo | nia

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
armonia	armonias
[aɾmu'niɔ]	[aɾmu'niɔs]

armonia femenin

1. Concors e acòrdi de sons difenrents.
2. Succession d’acòrdis, al contradi de la melodia.
3. Ensems d’instruments de vent. (Per extension) Còla de musicians concertants.
4. Son net, doç o agradiu.
5. (Figurat) (Melhoratiu) Acòrdi perfièch e una totala correspondéncia de diferentas partidas que forman un tot, o qui concorisson a una mèsma fin.
6. Concòrdia, quand se tracta de las personas.

Sinonims

• concòrdia

Antonims

• disarmonia
• discordància

Traduccions

alemand : Harmonie (de) anglés : harmony (en) catalan : harmonia (ca)

espanhòl : armonía (es) francés : harmonie (fr) italian : armonia (it) portugués : harmonia (pt)

Italian

Etimologia

Del latin harmonia (« armonia ») manlèu del grèc ancian ancian ἁρμονία (« union, agradament »).

Prononciacion

[ar.mo.ˈni.a], /ar.mo.ˈni.a/

ar | mo | nia

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
armonia	armonie
[aɾmo'niɔ]	[aɾmo'nie]

armonia femenin

1. armonia.