armonia

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin harmonia (« armonia ») manlèu del grèc ancian ancian ἁρμονία (« union, agradament »).

Prononciacion

/aɾmu'niɔ/

ar | mo | nia

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
armonia armonias
[aɾmu'niɔ] [aɾmu'niɔs]

armonia femenin

  1. Concors e acòrdi de sons difenrents.
  2. Succession d’acòrdis, al contradi de la melodia.
  3. Ensems d’instruments de vent. (Per extension) Còla de musicians concertants.
  4. Son net, doç o agradiu.
  5. (Figurat) (Melhoratiu) Acòrdi perfièch e una totala correspondéncia de diferentas partidas que forman un tot, o qui concorisson a una mèsma fin.
  6. Concòrdia, quand se tracta de las personas.

Sinonims

Antonims

Traduccions

Italian

Etimologia

Del latin harmonia (« armonia ») manlèu del grèc ancian ancian ἁρμονία (« union, agradament »).

Prononciacion

/ar.mo.ˈni.a/

ar | mo | nia

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
armonia armonie
[aɾmo'niɔ] [aɾmo'nie]

armonia femenin

  1. armonia.