arpa

Jogaira d'arpa

Arpa d'agla

Occitan

Etimologia

1. Del bas latin harpa, manlevat a una lenga germanica, en proto-germanic *harpô.
2. D'un germanic *harpa, amb influéncia possibla del latin irpex.

Prononciacion

/ˈaɾpo/, /ˈaɾpo/

França (Bearn) : escotar « arpa »

Sillabas

ar | pa (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
arpa	arpas
[ˈaɾpo]	[ˈaɾpos]

arpa femenin (auvernhat) (lemosin) (lengadocian) (provençau) (vivaroaupenc)

1. Mus. Instrument de musica fach d'un quadre vertical que i son tibadas las còrdas que seràn peçugadas pel musicaire .

Variantas dialectalas

• harpa (gascon)

Traduccions

alemand: Harfe (de) femenin anglés: harp (en) catalan: arpa (ca) femenin francés: harpe (fr) femenin

gaelic irlandés: cláirseach (ga) femenin romanés: harpă (ro) femenin yiddish: האַרפֿע (yi) femenin, האַרף (yi) masculin o femenin

Nom comun 2

arpa femenin

Declinason
Singular	Plural
arpa	arpas
[ˈaɾpo]	[ˈaɾpos]

1. Anat. anim. Ongla crocuda d'un animal.

Derivats

• arpar
• arpada
• arpatejar

Traduccions

albanés: kthetër (sq) alemand: Kralle (de) anglés: claw (en) catalan: grapa (ca) espanhòl: garra (es)

francés: griffe (fr) italian: artiglio (it) portugués: garra (pt) ucraïnian: кіготь (uk) (kíhot') zolo: izipho (zu) cl. 5

Neo-aramèu assirian

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

/aɾpa/, /aɾpa/

Adjectiu numeral

arpa

1. Quatre.

Nòta

Forma del dialèct d’Urmia parlat en Armenia. L'ortografia latina es aquela que fuguet utilizada dins las annadas 1930.

Referéncias

• Q. I. Marogulov, 1976, Grammaire néo-syriaque pour écoles d’adultes (dialecte d’Urmia), traduit par Olga Kapeliuk, Paris, Geuthner.