arquitècte

Occitan

Etimologia

Del latin architectus que ven del grèc ἀρχιτέκτων ("mèstre constructor").

Prononciacion

[arkiˈtɛtte], /arkiˈtɛtte/

França (Bearn) : escotar « arquitècte »

Nom comun

arquitècte (femenin-a)

1. Persona que lo mestièr es l'arquitectura.
2. Fig. Persona qu'a concebut una idèa, una òbra o un projècte.

Derivats

• arquitectura
• arquitectural

Reviradas

alemand: Architekt (de) masculin anglés: architect (en) catalan: arquitecte (ca) chèc: architekt (cs) espanhòl: arquitecto (es) esperanto: arkitekto (eo) estonian: arhitekt (et) finlandés: arkkitehti (fi) francés: architecte (fr)

italian: architetto (it) lituanian: ongrés: építész (hu) polonés: architekt (pl), budowniczy (pl) portugués: arquiteto (pt) suedés: arkitekt (sv) turc: mimar (tr) ucraïnian: