auca

Aucas

Occitan

Etimologia

Del latin auca.

Prononciacion

[ˈawko], /ˈawko/

França (Bearn) : escotar « auca »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
auca	aucas
[ˈawko]	[ˈawkos]

auca femenin

1. Nom donat a mai d'una espècia d'aucèl de la familha Anatidae.

Variantas dialectalas

• aucha (lemosin)

Derivats

• aucon
• auquèr (gascon)

Reviradas

alemand: Gans (de) femenin anglés: goose (en) basc: antzara (eu), ahate (eu) breton: gwaz (br) bulgar: femenin catalan: oca (ca) femenin chèc: husa (cs) chinés: 鹅 (zh) danés: gås (da) eslovac: hus (sk) femenin espanhòl: oca (es) femenin esperanto: ansero (eo) finlandés: hanhi (fi)

francés: oie (fr) femenin islandés: gæs (is) italian: oca (it) femenin neerlandés: gans (nl) norvegian: gås (no) ongrés: liba (hu) polonés: gęś (pl) portugués: ganso (pt) masculin romanés: gâscă (ro) femenin rus: гусь (ru) suedés: gås (sv) turc: kaz (tr) ucraïnian: гуска (uk) femenin

Romanch

Etimologia

Del latin auca.

Prononciacion

[?]

Nom comun

auca femenin (sursilvan)

1. Auca.

Variantas dialectalas

• oca (surmiran), (sutsilvan)
• ocha (vallader), (puter)