còrn

Occitan

Etimologia

Del latin cornū.

Prononciacion

/kɔɾn/, /kɔɾn/

França (Bearn) : escotar « còrn »

Nom comun

Declinason
Dialècte : gascon
Singular	Plural
còrn	còrns
[kɔɾn]	[kɔɾn]

còrn masculin (gascon)

1. Extremitat ponchuda, cava e dura que se tròba suu cap de daubuns animaus, e constituïda de queratina e d'autras proteïnas.
2. (Musica) Nom generic de diferents instruments de vent, a l´origina un còrn d'animal que sonavan los pastres, soldats, o caçaires.
3. (lengadocian) Espaci pichon: canton.

Variantas dialectaus

• bana

Traduccions

alemand: Horn (de) neutre anglés: horn (en) bulgar: рог (bg) masculin catalan: banya (ca) chèc: roh (cs) masculin espanhòl: cuerno (es) masculin esperanto: korno (eo) francés: corne (fr) francoprovençau/arpitan: bana (frp)

italian: corno (it) masculin neerlandés: hoorn (nl) masculin ongrés: szarv (hu) polonés: róg (pl) masculin portugués: corno (pt) masculin romanés: corn (ro) masculin sicilian: cornu (scn) masculin ucraïnian: ріг (uk) masculin