còrna

Occitan

Etimologia

(nom comun 1) Del latin vulgar *corna, en latin classic cornua, plural de cornu, tornat interpretat coma una forma femenina.

(nom comun 2) Del latin vulgar *corna, plural de cornum.

Prononciacion

[ˈkɔɾno], /ˈkɔɾno/

França (Bearn) : escotar « còrna »

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
còrna	còrnas
[ˈkɔɾno]	[ˈkɔɾnos]

còrna femenin

1. Substància a basa de queratina, constitutiva de las banas e de las batas del animals.

Reviradas

alemand: Hornsubstanz (de) francés: corne (fr) femenin

neerlandés: hoorn (nl)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
còrna	còrnas
[ˈkɔɾno]	[ˈkɔɾnos]

còrna femenin

1. Fruch del cornièr (Cornus mas).

Reviradas

aromanés: coarnã (rup) femenin francés: cornouille (fr) femenin

lak: жунав (lbe) romanés: coarnă (ro) femenin