cara

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».

Prononciacion

/ˈkaɾo/

França (Bearn) : escotar « cara »

Sillabas

ca | ra (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
cara caras
[ˈkaɾo] [ˈkaɾos]

cara femenin

  1. Part anteriora del cap de l'òme.

Sinonims

Traduccions

Forma d'adjectiu

cara

  1. Feminin singular de car.

Sard

Etimologia

Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

cara femenin

  1. Cara.

Nòta

Forma del dialècte d'Allài.

Referéncias