cara

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».

Prononciacion

[ˈkaɾo], /ˈkaɾo/

França (Bearn) : escotar « cara »

Sillabas

ca | ra (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
cara	caras
[ˈkaɾo]	[ˈkaɾos]

cara femenin

1. Part anteriora del cap de l'òme.

Sinonims

• visatge

Reviradas

alemand: Gesicht (de) neutre, Antlitz (de) neutre (poetic) anglés: face (en) basc: aurpegi (eu), bisaia (eu) catalan: cara (ca) femenin chèc: obličej (cs) espanhòl: cara (es) femenin esperanto: vizaĝo (eo) francés: visage (fr) masculin ebrèu: פנים (he) (panim)

italian: faccia (it) kendayan: muhà (knx) naut sorab: mjezwočo (hsb) neutre neerlandés: gezicht (nl) portugués: cara (pt) femenin romanés: faţă (ro) femenin sard: cara (sc) femenin sicilian: facci (scn)

Forma d'adjectiu

cara

1. Feminin singular de car.

Sard

Etimologia

Del latin vulgar cara, manlevat al grèc ancian κάρα (kára) « cap, cara ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

cara femenin

1. Cara.

Nòta

Forma del dialècte d'Allài.

Referéncias

• Dizionario italiano – sardo