catastrofisme
Occitan
Etimologia
De catastròfa amb lo sufix «-isme»
Prononciacion
- lengadocia, gascon /katastɾuˈfisme/
- provençau /katastʀuˈfisme/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| catastrofisme | catastrofismes |
| [katastɾuˈfisme] | [katastɾuˈfismes] |
catastrofisme masculin
- (filosofia) Actitud que consistís a sempre projectar çò pièger.
- (geologia) Teoria per la qual òm admet que los cambiaments escasuts a la susfàcia de la Tèrra son deguts a de catastròfas subtas.
- (ecologia, medecina) Ensemble dels comportaments que fan mòstra de la conviccion que la susvenguda de catastròfas, d’origina naturala o antropica, es probabla e que cal prene de mesuras per las defugir o, s'es pas possible, per s’i preparar.