confinh

Occitan

Etimologia

Del latin confinia (« limitas comunas a de tèrras », « proximitat, vesinatge »).

Prononciacion

[ku'fin], /ku'fin/

con | finh (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
confinh	confinhs
[ku'fin]	[kufiɲs]

confinh masculin

1. Part d'un territòri situada al limit d'un territòri vesin.

Variantas dialectalas

• confinha

Reviradas

anglés: catalan:

francés: confin (fr) italian:

Referéncias

• Inspirat de Diccionari de Cantalausa