consentir

Un article de Wikiccionari.
Salta a la navegació Salta a la cerca

Occitan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

[kunseˈti], provençau [kũⁿseˈti] França (Bearn) : escotar « consentir »

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

  1. Admetre coma verai, assentir ; èsser consent.
  2. Acceptar la realizacion d'una causa, tolerar, permetre.

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « consentir »

Prononciacion

Oriental: central [kunsənˈti], balear [konsənˈti], [kunsənˈti] Occidental: nord-occidental [konsenˈti], valencian [konsenˈtiɾ]

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

  1. consentir (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

[konsen̪ˈtiɾ]

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

  1. consentir (oc)

Francés

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

[konsen̪ˈtiɾ]

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

  1. consentir (oc)

Portugués

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Portugal [kõsẽˈtiɾ]; Brasil [kõsẽˈtʃiɾ], [kõsẽˈtʃi]

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

  1. consentir (oc)