consentir

Occitan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

[kunseˈti], /kunseˈti/, provençau [kũⁿseˈti], /kũⁿseˈti/ França (Bearn) : escotar « consentir »

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. Admetre coma verai, assentir ; èsser consent.
2. Acceptar la realizacion d'una causa, tolerar, permetre.

Traduccions

alemand: zustimmen (de) anglés: consent (en), assent (en) basc: baimena (eu) catalan: consentir (ca)

espanhòl: consentir (es) francés: consentir (fr) italian: consentire (it) portugués: consentir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « consentir »

Prononciacion

Oriental: central [kunsənˈti], /kunsənˈti/, balear [konsənˈti], /konsənˈti/, [kunsənˈti], /kunsənˈti/ Occidental: nord-occidental [konsenˈti], /konsenˈti/, valencian [konsenˈtiɾ], /konsenˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

[konsen̪ˈtiɾ], /konsen̪ˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

França (Somain) : escotar « consentir »

Prononciacion

[konsen̪ˈtiɾ], /konsen̪ˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Portugal [kõsẽˈtiɾ], /kõsẽˈtiɾ/; Brasil [kõsẽˈtʃiɾ], /kõsẽˈtʃiɾ/, [kõsẽˈtʃi], /kõsẽˈtʃi/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)