contrastar

Occitan

Etimologia

De contrastare, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

lengadocian, gascon /kontɾasˈta/, /kontɾasˈta/

provençau /kũⁿtʀasˈta/, /kũⁿtʀasˈta/

Vèrb

contrastar

1. (transitiu) Marcar una oposicion, mostrar lo contrari a qualqu'un, quicòm
2. (intransitiu) Èsser en contrast, mostrar una diferéncia o una oposicion màger.

Sinonims

marcadar una oposicion

• contestar

èsser una contrast

• diferenciar

Traduccions

alemand: widerstehen (de) (transitiu), kontrastieren (de) (intransitiu) anglés: oppose (en) (transitiu), contrast (de) (intransitiu) basc: catalan: contrastar (ca)

espanhòl: contrastar (es) francés: opposer (fr) (transitiu) contraster (fr) (intransitiu) italian: contrastare (it) portugués: contrastar (pt)

Catalan

Etimologia

De contrastare, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

Oriental: central /kuntɾəsˈta/, /kuntɾəsˈta/, balear /kontɾəsˈta/, /kontɾəsˈta/, /kuntɾəsˈta/, /kuntɾəsˈta/

Occidental: nord-occidental /kontɾasˈta/, /kontɾasˈta/, valencian /kontɾasˈtaɾ/, /kontɾasˈtaɾ/

Vèrb

contrastar

1. contrastar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

De contrastare, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

/kontɾasˈtaɾ/, /kontɾasˈtaɾ/

Vèrb

contrastar

1. contrastar ^(oc)

Portugués

Etimologia

De contrastare, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

Portugal /kõtɾɐʃˈtaɾ/, /kõtɾɐʃˈtaɾ/

Brasil /kõtɾaʃˈtaɾ/, /kõtɾaʃˈtaɾ/, /kõtɾasˈta/, /kõtɾasˈta/

Vèrb

contrastar

1. contrastar ^(oc)