coratge

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar coratĭcum, derivat de còr.

Prononciacion

[kuˈɾad͡ʒe]

França (Bearn) : escotar « coratge »

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « coratge »

Sillabas

co | rat | ge (3)

Nom comun

coratge femenin

1. Fòrça de volontat necessària per afrontar un perilh .

Derivats

• coratjós
• coratjosament
• descoratjar
• encoratjar
• encoratjament

Reviradas

alemand: Mut (de) anglés: courage (en) basc: breton: bulgar: catalan: coratge (ca) chèc: danés: eslovac: eslovèn: espanhòl: coraje (es) estonian: finlandés: francés: courage (fr)

islandés: italian: coraggio (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: polonés: portugués: coragem (pt) romanés: suedés: turc: ucraïnian:

Catalan

Prononciacion

[ku'ɾadʒə] (oriental), [ko'ɾadʒe] (occidental)

Nom comun

coratge masculin

Reviradas

• coratge ^(oc)