Espanhòl

Etimologia

Del espanhòl ancian coraçon, eissit del latin cŏr amb un sufix -azón, o possiblament d'un mot del latin vulgar *corātiō, corātiōne o *coraceōne. Pròche del portugués coração.

Prononciacion

[koɾaˈθon], /koɾaˈθon/

França (París) : escotar « corazón » escotar « corazón »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
corazón	corazones
[koɾaˈθon]	[koɾaˈθones]

corazón masculin

Còr.

Derivats

corazonada