Occitan

Del latin doma « teulat de l'ostat » eissit del grèc ancian δῶμα (« ostal ») d’una racina indoeuropèa que dona domus en latin.

lengadocian, gascon /ˈdɔmo̞/

escotar « dòma »

provençau /ˈdɔmə/

dò|ma

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
dòma	dòmas
[ˈdɔmo̞]	[ˈdɔmo̞s]

dòma masculin

(arquitectura) Obratge en forma de copa capvirada, que subremonta un grand edifici.
Copòla, partida interiora
(per metonimia, edifici) Bastiment caracterizat per son dòma.
(per analogia) Vòlta de fulham, los cèls.
(geografia, per analogia) Relèu arredonit.