descorar

Occitan

Etimologia

De còr amb lo prefix privatiu des-.

Prononciacion

/deskuˈɾa/, /deskuˈɾa/

França (Bearn) : escotar « descorar »

Sillabas

des | co | rar (3)

Vèrb

descorar

1. Provocar lo fàstic.
2. Sentir una manca de coratge.

Derivats

• descoraire

Traduccions

anglés: to nauseate (en) catalan: fer fàstic (ca)

francés: écœurer (fr), dégoûter (fr), décourager (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	descorar
Gerondiu	descorant
Participi passat
	singular			plural
masculin	descorat			descorats
femenin	descorada			descoradas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	descori descore	descoras	descora	descoram	descoratz	descoran
Imperfach	descoravi	descoravas	descorava	descoràvem	descoràvetz	descoravan
Preterit	descorèri	descorères	descorèt	descorèrem	descorèretz	descorèron
Futur	descorarai	descoraràs	descorarà	descorarem	descoraretz	descoraràn
Condicional	descorariái	descorariás	descorariá	descorariam	descorariatz	descorarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	descore	descores	descore	descorem	descoretz	descoren
Imperfach	descorèssi	descorèsses	descorès descorèsse	descorèssem	descorèssetz	descorèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	descora !	—	descorem !	descoratz !	—
Negatiu	—	descores pas !	—	descorem pas !	descoretz pas !	—
Nòtas