deute

Occitan

Etimologia

Del latin dēbĭtum.

Prononciacion

[ˈdewte], /ˈdewte/

França (Bearn) : escotar « deute »

Sillabas

deu | te (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
deute	deutes
[ˈdewte]	[ˈdewtes]

deute masculin

1. Quantitat o çò que se deu.

Derivats

• endeutament
• endeutar

Parents

• deutor

Reviradas

alemand: Schuld (de) femenin anglés: debt (en) bielorús: доўг (be) masculin catalan: deute (ca) masculin chèc: dluh (cs) danés: gæld (da) comun espanhòl: deuda (es) femenin francés: dette (fr) femenin

italian: debito (it) masculin ongrés: adósság (hu) portugués: dívida (pt) femenin romanés: datorie (ro) rus: долг (ru) masculin rus ancian: дългъ (orv) masculin suedés: skuld (sv) ucraïnian: борг (uk) masculin