discrèt
Occitan
Etimologia
- Du latin discretus (« separat », « divisat »), participi passat del vèrbe discernere.
Prononciacion
/dis'kɾɛt/
Sillabas
dis|crèt
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | discrèt | discrèts |
| [dis'kɾɛt] | [dis'kɾɛts] | |
| Femenin | discrèta | discrètas |
| [dis'kɾɛto̞] | [dis'kɾɛto̞s] | |
discrèt
- Qu'es reservat, retenut dins sas paraulas e dins sas accions.
- Il est extrêmement discret.
- Qu'es una persona savia e discrèta, s’absten de…
- (per extension) Accion reservada.
- Utilisar de colors discrètas.
- (matematicas) Distincte, destriat, discontinú.
- Los nombres entièrs forman una seguida de valors discrètas, per oposicion als nombres reals que son un ensemble continú.
- (topologia) Se dit d’un espaci topologic que totes los punts son isolats. Qualifica tanben la topologia d’un tal espaci.
- Un espaci discrèt ; una topologia discrèta.
- (programacion) Qualifica un tipe de donada per que l’ensemble de las valors possiblas es discrèt al sens matematic.