eloquéncia

Occitan

Etimologia

Del latin eloquentia

Prononciacion

[elu'kensjo̞], /elu'kensjo̞/

Sillabas

e|lo|quén|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
eloquéncia	eloquéncias
[elu'kensjo̞]	[elu'kensjo̞s]

eloquéncia masculin

1. Don de la paraula, talent de ben dire, d’emocionar, de persuadir, art de far vam.

Reviradas

alemand: Beredsamkeit (de), Eloquenz (de) anglés: eloquence (en) catalan: eloqüència (ca) espanhòl: elocuencia (es)

francés: éloquence (fr) italian: eloquenza (it) basc: elokuentzia (eu) portugués: eloquência (pt)